GOTHIC WEB SITE

Karypto

Na początku niedługo po wyjściu gry nie spodobała mi się, ale potem trochę jeszcze pograłem i stwierdziłem że może być, kupiłem sobie edycje rozszerzoną i niesamowicie się wciągnąłem.Szczególnie podobają mi się niektóre postacie np Talar niby taki przeciętny, wulgarny paser a tu pyk(Tego dowiecie się w trakcie gry).Tylko szkoda że nie można dobić magistra własnoręcznie tylko królowa kikimor go tam zżera.
No i nadal się nie dowiedziałem czy ostatni(No chyba że ktoś chce walczyć z dzikim Gonem tak jak ja)boss to Alvin czy nie Alvin :/.
Daję tej gierce 8/10(Nawet AC nie dałem max bo oczekuję czegoś co mnie zrzuci z krzesła Wink

)

Inuyasha

wersję rozszerzoną można za darmo i legalnie pobrać na oficjalnej stronie Wink

DexKanon

Edycję Rozszerzoną kupił wczoraj mój kumpel - jest tam kilka nowych przygód fanowskich. Jedna przygoda którą wczoraj sprawdziliśmy, to wesele Geralta Very Happy

. Zaprawde, suknia ślubna panny młodej jest... gustowna Very Happy

.

Legiss

Mam, gram, uczę sie robić mody ^ ^. Jak dla mnie 9/10, za zbugowane sejwy i prolog ;].

Goliath

Ja mam zwykłego Wiedźmina bez Edycji Rozszerzonej. Może niedługo sobie kupię. Dla mnie gra na 9+/10

Gothard

Byłem u kolegi i grałem w wieśmaka. Sountrack jest super i ogólnie gra. Czytam Sapkowskiego i jestem fanem. 9/10 bo na początku dwa savy się skopały.

kakas

Grałem niemal przeszedłem polecam

(teraz czytam książkę i muszę powiedzieć że wciągnęła mnie bardziej niż gra bo trza wysilić wyobraźnie XD)

Wiesz co to jest ortografia, to po pierwsze, po drugie znów brak wytłumaczenie. Po trzecie: Dostajesz Ostrzeżenie Smile

.

DexKanon

Świat mroczony i ponury, pełen odrażających potworów i wszystkiego co w istotach rozumnych najgorsze. Rasiści, terroryści, samozwańczy „dobroczyńcy” ludzkości – wszyscy są tutaj. Władza próbująca utrzymać berło panowania za wszelką cenę, spiski, nielegalne interesy – jak najbardziej – że o alkoholu, narkotykach i erotyce wspominać nie muszę. Tak… wszyscy już wiemy o jakim świecie mowa… Witamy w Temerii, w której niejakiemu wiedźminowi Geraltowi przyszło wrócić do życia po bodajże pięcioletniej nieobecności wśród żywych…

Wiedźmin: Edycja Rozszerzona – cRPG/siekanka/Shani czy może Triss?

Na najsampierw wypadałoby zwrócić uwagę na mały detal: mistrz Sapkowski zabijając Geralta pod koniec sagi jakby wyczuł, że ktoś będzie chciał o wiedźminie grę stworzyć. Dzięki temu pretekst do nauki umiejętności, które były zabójca potworów powinien umieć, był naprawdę przekonujący.
Co do fabuły (która w grze typu cRPG winna być naprawdę dobra) zarzutów mieć raczej nie mogę. Geralt wraca do życia pięć lat po wojnie, na początku której zginął. Od razu po jego powrocie do rodzinnego Kear Mohren zostaje ono zaatakowane przez bandytów pod wodzą potężnego maga. Ich celem okazały się wiedźmińskie tajemnice, po odnalezienie których gracz wyrusza kończąc samouczek w Warowni Starego Morza. Oczywiście są też inne wątki fabularne, wiele misji do wykonania, tyleż samo (jak i nie więcej) postaci do poznania i nawiązania z nimi stosunków (również tych bardziej… hm… fuzycznych) – jednak nie będę się na nie rozdrabniał, ponieważ warto by każdy sam przeżuł to wyborne danie jakim jest The Witcher.
Świat możemy oglądać z dwóch różnych kamer – z lotu ptaka (niczym w hack’n’slash’ah) i widok zza pleców Geralta. Oczywiście zmienia się też wtedy sterowanie – ja preferowałem drugi tryb kamery, ze względy na możliwość kontroli Geralta klawiaturą i myszą. Gra wydaje się wtedy bardziej dynamiczna, bo wszystkie komendy mamy rozłożone pod palcami na klawiszach – nie musimy często używać aktywnej pauzy. Ano właśnie – Wiedźmin daje nam możliwość używania aktywnej pauzy, dzięki czemu zamiast klepania w klawisze można za pomocą myszy wybierać odpowiednie bronie, style, znaki czy też eliksiry. A skoro już o tych rzeczach wspomniałem, warto by im się przyjrzeć bliżej.
Podstawowe bronie to miecz stalowy (do walki z ludźmi) i miecz srebrny (do walki z potworami). Do każdego z nich przypisane są po trzy style: silny (na silnych i powolnych wrogów), szybki (na bestie szybkie i zwinne) oraz grupowy (zadający obrażenia każdemu przeciwnikowi który stoi obok nas). Oczywiśćie, im wolniejszy styl, tym więcej obrażeń zadaje, ale trudniej trafić nim zwinniejszego przeciwnika.
A skąd biorą się umiejętności walki? Ano, za każdy nabity poziom dostajemy Talenty. Dzielą się one na trzy rodzaje: brązowe, srebrne i złoty. Każdy z rodzajów odzwierciedla poziom umiejętności, jaką można za niego wykupić: brązowe talenty to najsłabsze umiejętności, srebrne to te mocniejsze, a złote to maksymalny rozwój danej cechy. Oczywiście, system ten jest utrzymany w takich ryzach, by od początku nie tworzyć maksymalnie dobrej postaci. Rozwój polega na tym, że im szybciej levelujesz, tym wcześniej możesz kupić lepsze umiejętności. A przekładając to na język ludzki: na samym początku otrzymujesz tylko brązowe talenty, wraz z wbiciem pewnego poziomu dostajesz dodatkowo srebrne. I tak samo sprawa ma się ze złotymi. Zaś co tyczy się zdobywanych umiejętności… Dzielą się one na rozwój postaci (siła, zręczność, inteligencja, wytrzymałość) znaki oraz wszystkie sześć stylów walki z przeciwnikami. Do każdego poziomu umiejętności przypisane SA też odpowiednie modyfikatory do wykupienia, np. +15% szans na krwawienie czy też -50% do czasu upojenia alkoholowego.
Jako że już o Znakach wspomniałem, pozwolę sobie rozwinąć ten temat. Otóż owe Znaki to nic innego jak coś na wzór zaklęć. Na nieszczęście jednak dla tych, którzy uwielbiają grać magami – jest ich tylko pięć i nie narzucają one wymogu ich rozwijania. Sam używałem tylko od czasu do czasu Igni, które rozwinąłem jedynie do poziomu drugiego. Tak więc Znaki są ciekawostką, ale przechodzić grę głownie za ich pomocą (miecze zostawiając na ważniejsze okazje) jest o wiele trudniej, jeśli w ogóle jest to możliwe.
Ciekawą rzeczą w Wiedźminie jest też możliwość warzenia eliksirów – podczas trybu medytacji możemy uwarzyć takie eliksiry jakie chcemy pod warunkiem że znamy na nie przepisy i mamy potrzebne składniki. A skąd owe brać? Przepisy można kupić albo znaleźć, a składniki można… kupić, znaleźć i pozyskać z potworów. Eliksiry pozwalają nam na czasowe zwiększenie zdolności Geralta: widzenie w ciemnościach, dwukrotne zwiększenie poziomu życia czy tez zwiększone obrażenia kosztem odporności. Jednak eliksiry mają tez wadę – zwiększają poziom zatrucia organizmu, co przy dużej dawce wspomagaczy może doprowadzić do zmniejszenia celności i szybkości naszego wiedźmina.
Rozgrywka toczy się głownie w mieście Wyzima i na jej obrzeżach (bagna i wioska Odmęty). Jednak nie mamy dostępu do całego świata – na każdy akt przypada określona ilość miejscówek które możemy odwiedzić. Jednak to i tak już jest dużo, bo z czasem biegając tu i tam zaczynałem odczuwać znużenie – przydałaby się jakaś sieć teleportów do kluczowych miejsc na mapach.
Świat to brudny, szary i ponury, a więc posiadający wszelkiego rodzaju używki. Ano, alkohol jest (radze nie pić dużo – Geralt może zataczać się i nie być zbyt skuteczny w walce), narkotyki oraz… no cóz, w końcu gra dla dorosłych – seks (gdzie po współżyciu zdobywa się kartę upamiętniającą dzikie harce). Warto też wspomnieć o tym że weterani książkowego Wiedźmina odnajdą tutaj nie tylko znajome postacie, ale również ten sam klimat który był w opowiadaniach oraz (trochę mniej) w sadze.
Udźwiękowienie gry jest dobre – podczas walki przygrywa odpowiednia muzyka nadająca akcji tępo i idealnie do niej pasująca – rzadko spotyka się aż tak dobre zgranie muzyki z obrazem. Zaś jeśli o dialogi chodzi… cóż, nie żebym psioczył, ale też nie będę chwalił – tak jak głos Geralta był dobry, tak Jaskier miał głos zbyt babski, że tak się wyrażę. Ogólnie głosy postaci wypadały raz dobrze a raz źle – nie ma czego chwalić ani na co narzekać. Czasem przeszkadzała mi zmiana głośności wypowiadanych kwestii – nie raz musiał przyciszać głośnik, a i często zdarzało mi się pogłaśnianie go.
Co do grafiki zaś… nie twierdzę że jest olśniewająco piękna, ale zważywszy na to że Aurora (silnik na jakim powstała gra (został stworzony na potrzeby pierwszego Neverwinter NIghts) ma już… osiem lat, to poziom obrazu jest naprawdę bardzo dobry. Na ubraniach widać szczegółowość przyozdobień, a i z daleka można rozpoznać niektóre postacie. Piszę „niektóre”, bo większość się powtarza – w jednej wiosce można spotać wiele tak samo wyglądających postaci – wygląda to niezbyt realistycznie.
Największą wadą jest to, że hitboxy są w grze zbyt wielkie – nieraz miałem sytuacje, że Geralt spokojnie powinien się zmieścić pomiędzy dwie postacie/rzeczy, a jednak musiałem wybierać drogą naokoło bo zatrzymywał się w tym miejscu. Prawdopodobnie jest to spowodowane wiekowym już silnikiem, ale nie będę tej sprawy roztrząsał – błąd błędem jest i będzie.
Podsumowując , Wiedźmin to udana próba przeniesienia tego uniwersum w świat gier komputerowych. Po koszmarnych ekranizacjach w końcu Geralt znalazł swoje miejsce poza stronicami książek. Wprawdzie gra lekko kuleje od strony technicznej, ale poza tym jest jedną z lepszych gier i jednym z najlepszych gier RPG w jakie grałem. To co najważniejsze, czyli klimat książek ASa został utrzymany, a gra otrzymuje w pełni zasłużone…

Ocena: 9/10

Milten4867

Ja sobie kupiłem w ubiegłą Zimię wiedźmina i bardzo mi się podoba Wink

Kathem

Zacząłem grać ostatnio w stare, zakopane demo z gazety (nie CD Action, ale innej, chyba Click!)- przy premierze Wiedźmina nie byłem za bardzo zainteresowany grą- sam nie wiem czemu. Teraz zamierzam kupić Witchera, bo w demo gra się bardzo fajnie.

malina097

Gra bardzo dobra i warto w nią zagrać.
Czasem dobrze oderwać się od gothiców Wink

KnifeR

Najlepsza polska gra, razem z Call of Juarez oraz Painkillerem. Po prostu kopie... no ale błędy swoje ma...
Grafika już podczas premiery, nie kopała. Mocno podrasowany silnik Neverwinter Nights (Jedynki!), jest taki sobie.
Początek gry jest zdecydowanie słaby...
Im dalej w grę, tym bardziej się rozkręca.
Mimo to jednak Wiedźmak jest dobrą grą, i chyba jeden piruet brakował aby dostał o pół wyższą ocenę.

Ocena: 8+\10

Mordred

Najlepszy RPG jaki w życiu grałem grafika,klimat,fabuła,muzyka...hoho i du...żo tego wymieniać Very Happy

po prostu cud miód malina Very Happy

.

Hidden

A mi się Wiedźmin nie spodobał (czas szykować łopatę, bo móc ukryć się pod ziemią ;P). Może to związane jest z tym, że go nie ukończyłem (zatrzymałem się na... chyba 3 rozdziale), bo po prostu mnie nie przyciągnął. To co najbardziej wadzi mi w tej grze, to system walki. Owszem, wyjadacze papierkowych rpegów będą zachwyceni, ja jednak lubię miecz kontrolę nad tym, czy ciacham, czy blokuje, czy robię coś jeszcze (dlatego wolę gry akcji ;]). Fabuła jest niezła, aczkolwiek na etapie gdzie się zatrzymałem, nie powalała na kolana (mam nadzieję, że CDPRed zostawił najlepsze smaczki na koniec). Co do muzyki i grafiki, tutaj muszę jednak pochylić czoła przed naszymi twórcami. Odwalili kawał dobrej roboty... chociaż biorąc pod uwagę czas tworzenia gry, nie powinno to zbytnio dziwić ;]. Poza tym, klimat tej produkcji jakoś nie przypadł mi do gustu (trzeba "napaść" żonę kuzyna, by pożyczyła jakąś książkę Sapkowskiego. Może to przemówi mi do rozumu ;P).
Gra jak dla mnie nie zasłużyła na więcej niż 6/10, chociaż jak już wspominałem, nie ukończyłem jej, co wiąże się z nieznajomością końcówki gry (zapewne ocena zmieniła by się o jeden w górę/dół...).

KnifeR

Zmieniła by się pewnie o 2 punkty Jarnku, bo końcówka jest najlepsza. Jak napisałem, im dalej w grę, tym ciekawiej Wink

.