GOTHIC WEB SITE

DexKanon

Czasami przed recenzentem stanie zadanie niemalże nie do wykonania – opisanie gry życia. Problem jest to, że nawet jak starał się będzie pisać rzetelnie, to i tak zawsze będzie zachwalał i zapomni o wadach produkcji. Więc jeśli i ta recenzja będzie taka, proszę – nie bijcie, inaczej nie potrafię. Bo Gothica można albo kochać, albo nienawidzić…

Gothic – cRPG/siekanka/gra życia?

Coś tu pływa w tej zupie…
Gothic jest pierwszym dziełem niemieckiego studia Piranha Bytes – panowie postarali się o świat tętniący życiem i niezwykle klimatyczny, ale też niepozbawiony bugów. Jak na swoje czasy grafika prezentowała się całkiem nieźle, ale gra wyznaczała też standardy sprzętowe – miała strasznie niezoptymalizowany silnik. Na wysokich detalach mogły pograć tylko nieliczne osoby. Mimo upływu czasu, G nadal wygląda ładnie, a i sprzęt stał się o wiele lepszy, więc spokojnie można nacieszyć się światem Gothica w wysokiej rozdzielczości. Jednak nadal zdarzają się błędy jak wykrzaczanie się gry do pulpitu czy też niezbyt dopracowany system kolizji obiektów. Pomijam już niezbyt częste (ale jednak istniejące) błędy w wyświetlaniu grafiki – typu zanikanie obiektów czy też całych połaci terenu. Wad jest oczywiście więcej, ale nie przeszkadzają one bardziej w rozgrywce – jednak do niektórych wrócę jeszcze w dalszej części tekstu.

Jaki ładny ptaszek… I jak ładnie skrzeczy…
Skoro już to co złe mam za sobą, przejdę do innych aspektów technicznych jako że w tym temacie jesteśmy. Grafika, jak już wspomniałem, nawet dzisiaj nie budzi zastrzeżeń – mało tego, wszystko co widzimy utrzymane jest w mrocznym klimacie, a zmiana pór dnia dodatkowo pogłębia doznania płynące z ekranu – gdy zbliża się wieczór marzysz by przed zmrokiem znaleźć się w jakimś bezpiecznym miejscu, w którym będziesz mógł spokojnie przetrwać noc.
Dźwiękowo nie mogę mieć zarzutów – każda miejscówka, każde wydarzenie jest odpowiednio ilustrowane dźwiękiem. Muzyka idealnie pasuje do klimatu całej gry, a dźwięki wydawane przez przedmioty czy też zwierzęta nie mogą budzić zarzutu – wilk warczy jak powinien, jaszczur dyszy jak na niego przystało. Udźwiękowienie jest idealne.
Skoro już przy dźwięku jestem, warto wspomnieć o nie mniej genialnej polonizacji wykonanej przez CDProjekt. Postacie krzyczą, są do nas obojętne, mają nas za wroga – to wszystko czuć w ich wypowiedziach, a spokojny i czasem ironiczny główny bohater (idealnie zdubbingowany przez Jacka Mikołajczaka) jest tak dobrze zarysowaną postacią, że nie ma możliwości by gracze go nie polubili.

A żeby wszystko ładnie działało…
Mechanika Gothica opiera się na lataniu w te i we w te oraz zbieraniu coraz to nowszych zadań i wypełnianiu już tych posiadanych. Często zdarzy nam się też walczyć z innymi postaciami albo potworami. I tak właściwie to już całość Gothica. Oczywiście, pod warunkiem lizania lizaka po papierku. W grze możliwa jest interakcja z większością obiektów – widząc kuźnię i posiadając metalowy pręt, możesz spokojnie wykuć sobie miecz – nie będzie on oczywiście bronią najwyższej klasy, ale na początek gry może się przydać, a w dalszej fazie gry może podreperować budżet. Można też robić coś całkowicie bez celu – mając łyżkę możesz mieszać zupę w kotle – nic z tego nie będziesz miał oprócz satysfakcji, ale interaktywność świata gry jest naprawdę duża.
Wszystkie postacie w grze mają Ci coś do powiedzenia – oczywiście, wszystkie NPC podpisane np. „Kopacz” powiedzą Ci zawsze to samo. Tylko osobniki z imieniem mogą udzielić graczowi przydatnych informacji, tudzież zlecić jakieś zadanie. Postacie też nie są obojętne na poczynania bohatera – gdy ten wchodzi do ich domu, wyciągają broń i każą wyjść z ich posiadłości. Jeśli się tego nie zrobi, ich prośba staje się bardziej uprzejma i wymagająca użycia broni. Wraz ze zmianą pory dnia NPC albo chodzą po obozach, albo siadają przy ognisku lub tez kładą się spać – żadna postać nie stoi w całkowitym bezruchu. Co do mechaniki to warto wspomnieć też o plecaku naszego bohatera – a ten jest pogrupowany na kategorie typu: bronie, pancerz, magia, pozostałem itp. Przeglądając go można sobie jeszcze poradzić, ale już sprawa handlu… Po lewej stronie znajdują się przedmioty sprzedającego, po srodku towary wyłożone na ladę a po prawej nasz ekwipunek. Jeśli gracz nie jest przyzwyczajony do tego, będzie miał nie lada problem z takim układem. Jednak z czasem idzie się do tego przyzwyczaić. Niemniej, handel jest dużą wadą Gothica. Warto by było opisać też umiejętności, ale to już w osobnym śródtytule.

Osobny śródtytuł
Umiejętności w grze można podzielić na te odpowiedzialne za walkę oraz inne. W tym pierwszym znajdują się: miecz jedno- i dwuręczny, łuki oraz kusze – każdy z tych umiejętności jest dwupoziomowa i dzięki każdemu następnemu levelowi mamy większe szanse na zadanie obrażeń krytycznych wrogowi. Przy broni strzeleckiej dostajemy też możliwość strzelania na większy dystans.
W drugiej kategorii jaką wydzieliłem znajdujemy kradzież, skradanie oraz akrobatykę. To pierwsze pozwala nam włamywać się do zamkniętych skrzyń i otwierać zamknięte drzwi (jest też umiejętność kradzież kieszonkowa, ale jej nie musze chyba tłumaczyć), skradanie pozwala nam zakraść się do jakiegoś zwierzęcia lub przekradać się za strażnikami, a dzięki akrobatyce możemy spadać z większych wysokości bez uszczerbku na zdrowiu.
Oczywiście, mamy też magię – jest jej sześć kręgów, a z każdym kolejnym mamy dostęp do potężniejszych czarów.
Nie można też zapomnieć o podstawowych współczynnikach – punktach życia (które wzrastają wraz ze zdobywaniem kolejnych poziomów), sile (im większa, tym możemy zadać wrogom większe obrażenia i podnosić mocniejsze bronie), zręczności (lepsze bronie dystansowe i obrażenia) oraz energii magicznej, czyli manie (im jej więcej, tym więcej czarów rzucanych bez potrzeby regenerowania energii).

Co ja tutaj robie?
Niestandardowo zacząłem od wad, a gdzieś po drodze pominąłem fabułę… Ta zaś przedstawia losy skazańca imieniem… No właśnie – nigdy nie padło jeszcze imię głównego bohatera, mimo że ten chciał już kilka razy je wypowiedzieć. Wracając jednak do fabuły – król prowadzi wojnę z orkami, ale niestety nie ma na tyle surowców. Postanawia w końcu utworzyć kolonię karną skrytą pod magiczną kopuła utworzona przez magów. Coś jednak idzie nie tak, kopuła powiększa się, skazańcy przejmują panowanie w kolonii, a król zmuszony jest z nimi pertraktować. I właśnie tutaj trafia nasz Bezimienny bohater. Przed nim stoi wybór jednego z trzech obozów, a jego skrytym marzeniem jest wydostanie się z piekła, w jakim się znalazł…

Klimat!
Poprzez wszystkie wydarzenia, bohater zdobywa sobie wiernych przyjaciół, ale i zaciekłych wrogów. Każda postać tutaj zapada graczowi w pamięć, każda z nich ma swoją własną historię. Świat stworzony został wiarygodnie, z uwzględnieniem tego że światem rządzi pieniądz i wiara w bóstwa. Są tutaj zdrady, nieoczekiwane zwroty akcji – a to wraz z ponurą, wręcz mroczną grafiką i idealnie dobranym do tego dźwiękiem tworzy coś, o czym nowe gry mogą tylko poważyć – ta produkcja ma klimat, który jest tak gęsty że można go nożem kroić.

Ocena: 10/10

Cro

Przeczytałem reckę, i czułem jakiś niedosyt. To znaczy. Nie opisałeś klas (do jakich można dołączyć, itd.), nie opisałeś umiejętności (takiej jak by pobocznej) myślistwo.
Mimo to recka jest dobra, dla początkujących graczy Gothica.
Ocena za reckę 8.2\10 za te parę niedociągnięć.

A i jeszcze jedna pochwała. Piszesz bez błędnie (ortograficznie).

Kathem

Dobra recenzja, dużo mówi nowicjuszom o świecie gothica. Zabrakło opisania fabuły walki i rozgrywki na rzecz grafiki, dźwięku i czystej teorii, a nie co jest dobre a co złe, ale i tak recenzja fajna.

DexKanon